*** In dit meesterlijk gecomponeerd werk van Julian Barnes staat geen woord te veel of te weinig. Protagonist Antony (Tony) richt zich rechtstreeks tot de lezer en vertelt zijn levensverhaal, ontdaan van alle ballast zodat enkel gefocust wordt op de kern van de zaak. Hierbij weet Barnes de lezer op de allerlaatste bladzijden nog compleet te verrassen. Tony zit al in de tweede helft van zijn leven en ziet zichzelf als iemand die zo weinig mogelijk mensen kwaad heeft willen doen. Met zijn dochter onderhoudt hij een goed contact en met zijn ex is hij nog steeds on speaking terms. Wanneer hij op zekere dag echter een brief onder ogen krijgt van zijn jongere ik, leert deze hem dat zijn herinneringen hem wel degelijk heb misleid. Anthony is niet altijd de filantroop geweest waarvoor hij dacht te kunnen doorgaan. De wroeging die hij voelt bij deze brief die hij ooit aan zijn eerste geliefde schreef, zet hem ertoe aan haar na 40 jaar terug op te zoeken. Hij hoopt alsnog vergiffenis te kunnen krijgen. Het leven is (voor haar) echter wreder geweest dan hij kon verhopen ... In Alsof het voorbij is, worstelt de hoofdfiguur Antony terecht met zijn herinneringen. Hij komt er hoe langer hoe meer achter dat herinneringen ons in de maling nemen; uiteindelijk maken ze vervalsingen van zichzelf en presenteren ze zich als leugens die we onszelf wijsmaken. De titel is schitterend gekozen omdat uit het hele verhaal blijkt dat niets ooit helemaal voorbij is. Alsof het voorbij is werd terecht bekroond met de Booker Prize 2011. |