Uitgeverij Cossee 2015, 57 blz. *** Een kleinood dat elke Simonsfan zonder dralen lezen moet. Na het succes van Een Dwaze Maagd (Ida Simons, uitgeverij Cossee, 2014, 206 p.) gaf uitgeverij Cossee nu ook – en terecht!- de novelle In Memoriam Mizzi (1957) opnieuw uit. Het werd een lieflijke en verzorgde uitgave met een interessant nawoord dat de achtergrond schetst waartegen de novelle werd geshreven. “Lieflijk” is ook het epitheton dat bij het verhaal zélf past. In Memoriam Mizzi vertelt over de bijzondere hond Mizzi die in het concentratiekamp Westerbork niet alleen de dagen van Ida’s zoontje, maar ook die van andere zieke kampkinderen opvrolijkte. De eenvoudige en heldere verhaallijn is geschreven in de klare taal die we van Ida Simons kennen. Daarnaast is het opvallend hoe doordacht de auteur het verhaal van alle ballast heeft ontdaan. Enkel wat voor de plot van belang is, wordt verteld. Wat niet terzake doet, laat ze onvermeld. Dit geeft het boek de bedoelde lichtheid. Het is immers opmerkelijk dat de auteur – die deze novelle twaalf jaar na haar nochtans gruwelijke kampervaring heeft geschreven – kiest voor een uitgesproken vrolijke, luchtige toon (eens te meer herkenbaar uit Een Dwaze Maagd). Dit onwrikbare optimisme lijkt wel het handelsmerk van de auteur. De boodschap die Simons in dit verhaal meegeeft, is er trouwens ook een van positiviteit: ‘wie een weg zoekt om iets te bereiken, zal die vinden’. Laat dat nu toevallig krek dezelfde boodschap zijn die Guido uit de film La Vita è bella (Roberto Benigni, 1997) aan zijn zoontje meegeeft (vergelijkbaar plot overigens!) Maar, o contradictie, cineast Benigni verpakt deze boodschap als een waarheid van Shopenhauer, uitgerekend dé filosoof die om zijn pessimistische levensvisie bekend stond … Niets daarvan dus bij Ida Simons, integendeel: ‘wie volhardt, zal –ondanks alle complicaties- vinden wat hij zoekt.’ Deze gedachte strookt alleszins met de opdracht die ze vooraan in de novelle schreef: “ …omdat ik wil dat mijn zoon (Jan) niet vergeten zou dat de donkerste uren verlicht kunnen worden door een liefdevol hart”. Hoe mooi is dat! **Met dank aan de heer Peter de Ruiter van uitgeverij Cossee voor het ter beschikking stellen van een leesexemplaar.** |