** Alan heeft alles verloren door de crisis: zijn vrouw is er van door, zijn baan als manager van een fietsenfabriek ligt al lang achter hem, geld voor de studies van zijn dochter heeft hij niet meer, zijn huis zal hem worden ontnomen ... Hij stelt dan ook al zijn verwachtingen op de presentatie van een hologram aan de koning van Saoedi-Arabië. Hij wacht met zijn team jonge ict’ers in een gloednieuwe, nog in opbouw zijnde stad ergens midden de woestijn op de komst van de koning. Maar de agenda van de koning blijkt nogal wisselvallig, zodat hij dagenlang paraat moet staan om de presentatie te geven ... Zelfs die laatste strohalm is hem dus blijkbaar niet gegund. De dagen van wachten geven hem de tijd om brieven te schrijven (of althans te beginnen schrijven) aan zijn dochter waarin hij wil uiteenzetten waarom hij (financieel) tekortschiet, waarom het huwelijk van haar ouders spaak liep ... Maar ook dat lukt hem niet. Hij raakt bevriend met zijn chauffeur en begint een kortstondige relatie met een medewerkster van een ambassade. Zijn leven loopt letterlijk vast in de dorre woestijn ... Tot de koning dan toch nog opdaagt. Bij uitbreiding kan het leven van Alan ook gelezen worden als de recente geschiedenis van het rijke Westen: de vette jaren zijn voorbij, de kredietcrisis onteemt velen een mooie toekomst, het financieren van wonen en studeren wordt voor velen precair, nieuwe economische projecten raken niet van de grond ... Ondanks het sombere thema, brengt Eggers Alans verhaal met een luchtige toets. Dit geeft het boek een vrijblijvend aura, maar als lezer voel je dat het onheil onderhuids aanwezig is. |