Uitgeverij Querido * Jean Bosmans, een schrijver die in Parijs woont, mijmert over een vriendin die hij er ooit heeft ontmoet: Margaret Le Coz. In De Horizon laat Patrick Modiano zijn hoofdpersonage van de ene naar de andere herinnering hoppen. Zoals dat met herinneringen gaat, zijn ze vaak onvolledig, vaag en onsamenhangend. Waar het met dit verhaal heen gaat, is daarom aanvankelijk ook niet zo duidelijk. Toch rijgt Modiano Bosmans’ herinneringen gaandeweg aaneen tot een – zij het flinterdun - verhaal. Tijdens hun samenzijn in Parijs werkt zij eerst als secretaresse en later als kinderoppas. Hij is bediende bij een uitgeverij die op apegapen ligt. Zowel Bosmans als Le Coz worden gestalkt. Hij door zijn bezitterige moeder, zij door een zekere Boyaval. Dit bindt hen, maar dwingt hen tegelijk in de rol van schimmige figuren die niet voluit durven te leven. Beiden weten ze hun belagers uiteindelijk op afstand te houden, maar een gezamenlijke toekomst (horizon) lijkt voor hen niet weggelegd. Nadat de politie Le Coz’ laatste werkgevers heeft opgepakt, besluit Margaret de nachttrein naar Berlijn te nemen. Nooit heeft Jean Bosmans nog iets van haar vernomen. Vele jaren later besluit hij haar op te zoeken … In De Horizon worden noch Bosmans’, noch Le Coz’ karakter grondig uitgediept. Het blijven schimmen uit een ver verleden. Wat in deze roman nog het scherpst gekarakteriseerd wordt, zijn de herinneringen op zich. Mooi is dat de plots afgebroken relatie tussen Bosmans en Le Coz aan het einde misschien toch een vervolg krijgt, al heeft de lezer er het raden naar. Zo zijn er nog meer vragen die onbeantwoord blijven: is Margaret Le Coz ook verliefd op Jean Bosmans? Waarom volgt Boyaval Margaret? Waarom worden haar laatste werkgevers opgepakt? Badend in melancholie komt er nooit echt vaart in De Horizon en van enige gelaagdheid in de plot is er al evenmin sprake. Wel is het Modiano’s verdienste om Bosmans’ herinneringen als dusdanig te presenteren: vaag, in een mistige waas, onaf, onsamenhangend … Dat de verhaallijn er aan duidelijkheid moet bij inboeten, is de tol die Modiano bereid is te betalen. Het verhaal kabbelt gestaag verder zonder dat er ook maar iets duidelijk wordt. Maar misschien was dat net Modiano’s bedoeling? Het verleden laat nu eenmaal vraagtekens achter. Dat dit verleden aan het einde alsnog perspectief biedt op een vervolg, opent voor Jean Bosmans en Margaret Le Coz uiteraard nieuwe horizonten ... |